از سال 1991 به بعد پژوهش گران بسياري در زمينه چابكي فعاليت كرده اند و هركدام تعاريف متعددي ارائه كرده اند كه به برخي از آنها اشاره مي شود :
چابكي به معناي توانايي هر سازماني براي حسگري، ادراك و پيش بيني تغييرات موجود در محيط كاري است. چنين سازماني بايد بتواند تغييرات محيطي را تشخيص داده، به آنها به عنوان عوامل رشد و شكوفايي بنگرد. جايي ديگر چابكي توانايي فائق آمدن بر چالش هاي غيرمنتظره براي رويارويي با تهديدهاي بي سابقه محيط كاري و كسب مزيت و سود از تغييرات به عنوان فرصتهاي رشد و پيشرفت تعريف شده است (ژانگ و شريفي،1999).
چابكي توانايي رونق و شكوفايي در محيط داراي تغيير مداوم و غيرقابل پيش بيني است. از اين بابت، سازمان ها نبايد از تغييرات محيط كاري خود هراس داشته، از آنها دوري كنند؛ بلكه بايد تغيير را فرصتي براي كسب مزيت رقابتي در محيط بازار تصور كنند. چابكي را مي توان به صورت هم راستايي نزديك سازمان با نيازهاي متغيركاري در جهت كسب مزيت رقابتي تعريف كرد. در چنين سازماني، هدف هاي كاركنان با هدف هاي سازمان در يك راستا قرار داشته و اين دو توأم با يكديگر درصدد هستند تا به نيازهاي متغير مشتريان پاسخ مناسبي بدهند. به توانايي خلاقيت و پاسخ گويي به تغييرات به منظور رسيدن به منافع مورد نظر در يك محيط متلاطم كسب و كار و به توانايي برقراري تعادل بين انعطاف پذيري و ثبات و پايداري گفته مي شود. انعطاف پذيري، پاسخ به تغييرات برنامه ريزي شده است، در حالي كه چابك بودن محدوديت هاي تغيير را در حالت حداقلي مي بيند و هر تغييري (غير قابل پيش بيني و برنامه ريزي نشده) را محتمل مي داند ( هايگس ميت، 2004).
مقاله : بررسي تاثير فناوري اطلاعات بر چابكي شركت‌هاي كوچك
دانلود با فرمت ورد پايان نامه : بررسي تاثير فناوري اطلاعات و ارتباطات بر چابكي سازمان‌ها
چابكي عبارتست از مجموعه توا نمنديها و شايستگي ها كه باعث بقا و پيشرفت سازمان در محيط كسب و كار ميشود ( فتحيان وشيخ،1390)
كايد[1] يكي از جامع ترين تعريف هاي چابكي سازماني را اين گونه ذكر مي كند: سازمان چابك يك كسب وكار باسرعت، سازگار و آگاهانه است كه قابليت سازگاري سريع در واكنش به تحولات و وقايع غيرمنتظره پيش بيني نشده، فرصتهاي بازار و نيازمنديهاي مشتري را دارد. در چنين كسب وكاري فرايندها و ساختارهايي يافت مي شود كه سرعت، انطباق و استحكام را تسهيل كرده داراي سازمان هماهنگ و منظمي است كه توانايي نيل به عملكرد رقابتي در محيط تجاري كاملاً پويا و غيرقابل پيش بيني را دارد (كايد، 2000).
اين تعريف ها از چابكي، سازمان را پويا، موقعيت گرا، تغييرپذير، و رشد محور تجسم مي كنند. علت تمايل به پويايي در اين است كه شرايطي كه امروزه از اثر آنها، يك سازمان به چابكي مي رسد، ممكن است فردا مؤثر و اثربخش نباشد. علت موقعيت گرايي نيز آن است كه محيط بازار بر سطح چابكي مورد نياز تأثير مي گذارد. دليل تغييرپذيري نيز اين است كه چابكي در گرو حركت سازمان به سمت سازگاري و تطابق است. آخرين مورد، چابكي به صورت رشد محور است كه از راه تواناي سازمان براي ادراك و تصديق مجدد چشم انداز، بازسازي استراتژي ها ، و نوآوري در فنون و تكنيك ها مصداق مي يابد (شهائي،1387 ).
[1] kid