فروش فايل پايان نامه : تاثير آموزش كنترل پرخاشگري والدين بر كاهش علائم نافرماني در كودكان مبتلا به نافرماني مقابله اي

بايد توجه داشته باشيم كه معمولاً اختلالاتي همراه اختلال نافرماني هستند. اين اختلالات عبارتند از اختلال نقص توجه- بيش فعالي، اختلال خلق، اضطراب و افسردگي(باري، 2001). زمينه و ماهيت اين ارتباط به درستي مشخص نشده است. مطالعات جامعي از كودكان داراي اختلال نقص توجه- بيش فعالي نشان مي دهد كه 40 درصد از كودكان داراي اين اختلال به اختلال نافرماني مبتلا بوده اند. كودكاني كه هر دو اختلال را دارند، پرخاشگرتر هستند، مشكلات رفتاري بيشتري دارند و افت تحصيلي شديدتري را نشان مي دهند  نيز از طرف همسالان بيشتر طرد مي شوند.به نظر مي آيد اختلال نقص توجه- بيش فعالي بروز نافرماني را تسهيل مي بخشد(گرين و بيدرمن[1]، 2002). در يك مطالعه جامع از كودكان داراي علائم اختلال نافرماني 14 درصد اختلال نقص توجه- بيش فعالي، 14 درصد اضطراب و 9 درصد هم افسردگي داشتند. در مطالعه ديگري محققان دريافتند كه كودكان داراي علائم اختلال نافرماني به احتمال زياد در برابر گروه مرجع افسردگي ماژور شديد يا اختلال دو قطبي داشتند. در مورد اختلالات يادگيري و اختلال زبان همراه با اختلال نافرماني مطالعات كمي وجود دارد.(اسكالز، 1999) يكي ديگر از اختلالات همراه، اختلال سلوك است با اينكه نمي توان با قطع و يقين گفت كه اختلال نافرماني به اختلال سلوك منجر مي شود اما تقريباً همه كودكان داراي علائم اختلال سلوك يك تشخيص اختلال نافرماني زودتر داشته اند(باركلي، 1997). ارتباط بين سطوح اختلال نافرماني شديد و اختلال سلوك در مطالعات بيان شده است. اختلال نافرماني مي تواند يك پلكان براي ايجاد وتشديد علائم اختلال سلوك باشد. نوجواناي كه هم اختلال نافرماني و هم اختلال سلوك داشته اند، اختلالات خلق و آسيب هاي اجتماعي بيشتري نسبت به نوجواناني كه فقط اختلال نافرماني داشته اندف نشان داده اند(باري، 2001)

2-2-6 پيش آگهي

درمان اختلال نافرماني بستگي به شدت، فراواني، اختلالات همراه و سن بروز اختلال دارد. در زمينه پيش آگهي اختلال مزبور اتفاق نظر وجود ندارد. عده اي معتقدند كه اكثريت كودكان داراي علائم اختلال نافرماني در آينده يك نمونه با ثبات از اختلال نافرماني، اختلال عاطفي، اختلال نافرماني همراه با اختلال نقص توجه- بيش فعالي را خواهد داشت(كن[2]، 2004). كودكاني كه تشخيص نافرماني را دريافت كرده اند ممكن است بعداً به تشخيص اختلال نقص توجه- بيش فعالي، اضطراب و افسردگي تغيير يابند. در مطالعه اي ديگر كانر (2002) و لابر(2000) مطرح كرده اند كه حدود 67 درصد از كودكان داراي علائم اختلال نافرماني سه سال بعد تشخيص اين اختلال را دريافت نخواهند كرد و در طيف نرمال قرار مي گيرند. حدود 30 درصد كودكاني كه اختلال نافرماني را در سنين پايين تر نشان مي دهند با افزايش سن احتمال ابتلا به اختلال سلوك، اختلال نقص توجه- بيش فعالي، اضطراب و اختلال خلق در آنها افزايش مي يابد. اندرسن و كازدين(1997) نيز اين مطلب را تاييد كرده اند و معتقدند 30 درصد از كودكان داراي علائم اختلال نافرماني بعداً ملاك هاي اختلال سلوك را دريافت خواهند كرد. ياتس و استيوارت[3] (1998) بيان كرده اند كه اختلال نافرماني به عنوان يك عامل پيش گويي كننده قوي اختلالات اجتماعي در بزرگسالي است مقطع نظر از اينكه منجر به اختلال سلوك شود (كندلر[4]، 2005). باركلي(1997) نيز اختلال نافرماني را به عنوان عامل پيش گويي كننده افت تحصيلي و مشكلات اجتماعي بعدي مطرح كرده است. بروز اختلال نافرماني در سنين پايين تر و با شدت بيشتر، پيش آگهي طولاني مدت خواهد داشت. گرينبرگ(1999) اشاره كرده است كه بعضي فاكتورها مانند هوش كودك خلق و خوي او، كيفيت ارتباط كودك در جمع با معلمان و همسالان مانع پيشرفت علائم اختلال نافرماني مي شود. (مايلر، 2005).

2-2-7 علت شناسي

هيچ پيوند علّي مستقيم ميان عوامل زمينه ساز و مسائل رفتاري آتي در كودكان خردسال وجود ندارد. تنها چيزي كه مي توان گفت اين است كه برخي عوامل به مسائل رفتاري مربوط اند. بر همين بنا چند ديدگاه نظري در مورد علت نافرماني مطرح شده است.

بررسي تاثير آموزش كنترل پرخاشگري والدين بر كاهش علائم نافرماني در كودكان مبتلا به نافرماني مقابله اي

2-2-7-1 ديدگاه زيستي    

تعيين دقيق مباني زيست شناسي براي اختلال نافرماني هنوز ناشناخته است ولي مطالعاتي در اين زمينه انجام گرفته است. طبق مطالعات انجام شده، تاثير ژنتيك در مواردي كه اختلال نافرماني همراه اختلال ديگري مانند اختلال نقص توجه- بيش فعالي است آشكارتر است(ديك، ويكن و كاپريو[5]، 2005). راين[6](2002) به نقل از مايلر، 2005) مطرح ساخته كه به نظر مي رسد كه اگر كودك در معرض توكسين و نيكوتين قرار بگيرد و يا كمبود ويتامين داشته باشد به احتمال زياد به اختلال نافرماني مبتلا خواهد شد. در همين راستا مطالعه اي ديگر نشان مي دهد كودكاني كه مادرانشان در دوران بارداري سيگار مصرف مي كرده اند و يا سوء تغذيه داشته اند در خطر ابتلا به اين اختلال هستند(سارت[7]، 2002). پژوهش ها نشان داده اند كه اختلال نافرماني به علت آسيب در انتقال دهنده هاي عصبي مانند دوپامين، سرتونين و نوراپي نفرين است. افرادي كه در هر سه انتقال دنده مشكل داشته اند علائم اختلال نافرماني را شديدتر نشان داده اند. آنهايي كه در يك يا دو انتقال دهنده آسيب ديده اند علائم اين اختلال را خفيف تر نشان داده اند(باري، 2001). در مطالعه اي كه توسط راين(2002) انجام گرفته است به اين نتيجه رسيده اند كه آسيب به كرتكس پيشاني، اشكال در عملكرد انتقال دهنده هاي عصبي آدرنالين، دوپامين و سرتونين، ميزان كم كورتيزول و سطوح بالاي تستسترون در كودكان داراي علائم اختلال نافرماني ديده مي شود. مدنيك و تونين[8](2002) نيز تركيبات ژنتيك را در اختلال مورد نظر موثد دانسته اند (مارتا و مكوارد[9]، 2001).

2-2-7-2 ديدگاه روان تحليل گري

روان تحليل گران معتقدند كه تعارضات حل نشده مرحله مقعدي اين اختلال را ايجاد مي كند (لطفي كاشاني و وزيري، 1376). دلايل ديگري كه مي توان گفت در اين ديدگاه مطرح مي شوند عبارتند از:

الف- بي توجهي والدين و اطرافيان

ب- محروميت ها

ج- نيازهاي شديد

د- فشار بر خود

خ- ولادتي جديد

ممكن است برخي كودكان به طور ذاتي، استعداد نشان دادن قدرت و اظهار وجود در برابر اطرافيان را داشته باشند كه اين امر موجب كشمكش بين او و صاحبان قدرت مي شود(لطفي كاشاني و وزيري، 1376).

شكل گيري هويت در خانواده اي كه نسبت به رفتار فرزند خود كنترل شديد دارد و براي همين كودك براي مشخص كردن هويت و جايگاه خود مجبور است با خواسته هاي آنها مقابله كن(فرقاني رئيسي، 1376)

[1]- Green & Biederman

[2]- Kane

[3]- Yats & Stivart

[4]- Chandler

[5]- Dick & Viken &Kaprio

[6]- Rain

[7]- Surette

[8]- Madnik & Tonin

[9]- Martha & Markward