عوامل موثر در بروز اختلال اضطراب اجتماعي

دستگاه عصبي خودمختار:

افراد مبتلا به فوبي اجتماعي غالباً از آن مي­ترسند ك مبادا چهرشان در ملاءعام قرمز شود يا به شدت عرق كند،از آنجايي كه تعريق و گل انداختن صورت، هر دو تحت تأثير دستگاه عصبي خودمختار هستند بيش­فعالي اين دستگاه مستعد نوعي بيماري پذيري ارثي است.

پس با اينكه فزون كاري دستگاه خودمختار با فوبي اجتماعي تا حدودي مرتبط است، ترس از پيامدهاي فعاليت دستگاه عصبي خودمختار مي­تواند مهم تراز آن باشد، تحريك دستگاه عصبي خودمختار منجر به تپش قلب و سردرد مي­شود كه مظاهر جانبي اضطراب هستند. دستگاه عصبي خودمختار افراد مبتلا به اختلالات اضطرابي، افزايش را در بخش سيستم سمپاتيك نشان مي­دهند (تنسر،1995؛ به نقل از پوجاورا،2004).

انتقال دهنده­هاي شيميايي:

در ايجاد رفتارهاي اضطرابي و فوبي­ها انتقال دهنده­هاي شيميايي متنوعي نقش دارند كه شامل انتقال دهنده­هاي پتپيدي، هورمون­هاي آزادكننده كوتيكوتروپين،انتقال دهنده­هاي MAO و دوپامين و سروتونين، گلوتامات و گاما مي­شود(پوجاورا،2004). درمان زيستي اضطراب اجتماعي شامل دارو درماني است.

به داروهايي كه اضطراب را كاهش مي­دهد، مسكن، آرامبخش يا ضد اضطراب مي­گويند كه شامل:

اولين دسته از داروهاي اصلي مورد استفاده براي درمان اختلالات اضطرابي باربيتورات­ها بودند اما به خاطرآنكه شديداً اعتيادآورند و مصرف زياد آنها خطر مرگ را به دنبال دارد كنار گذاشته شدند. دو طبقه ديگر از داروها جايگزين آن شدند به نام پروپرانولول­ها(مانند ميلتاون) و بنزوديازپين­ها (مانندواليوم و زاناكس) امروزه از طبقه دوم به صورت گسترده­تري استفاده مي­شود. هر چند خطر مرگ ناشي از مصرف باربيتورات­ها بيشتر از بنزوديازپين­هاست ولي آنها نيز اعتيادآور بوده و نشانگان ترك شديدي ايجاد مي­كنند، در سال­هاي اخير، داروهايي كه ابتدا براي درمان افسردگي به كار مي­رفت در درمان بسياري از اختلالات اضطرابي از جمله فوبي اجتماعي رواج يافته­اند. يك طبقه از اين داروها بازدارنده­هاي (MAO) است كه در درمان فوبي اجتماعي نسبت به بنزوديازپين­ها بهتر ازآب درآمدند.عيب بازدارنده­هاي  (MAO) اين است كه مي­توانند باعث افزايش وزن، بي­خوابي، بدكاري جنسي و پرتنشي شوند. بازدارنده­هاي جذب مجدد انتخابي سروتونين (SSRI) مانند: فلوگزنين (پروزاك) نيز در درمان اضطراب اجتماعي بسيار ثمربخش بوده­اند. بااين حال، مشكل اساسي در درمان دارويي فوبي­ها و ساير اختلالات اضطرابي اين است كه امكان قطع دارو دشوار است و در صورت قطع دارو،احتمال بازگشت بيماري فراوان خواهد بود(ديويسون،1994).

عوامل ارثي:

در اضطراب اجتماعي خصوصاً نوع فراگير آن و هراس­هاي اختصاصي ميزان شيوع در خويشاوندان درجه اول اين بيماران بالاتر از حد متوسط است. بررسي­هاي مربوط به دوقلوها هم شواهدي به دست مي‌دهد دال براين كه فوبي ها از يك مؤلفه ارثي برخوردارند (هودسون و همكاران،2003). در ضمن نرخ هم گامي در دوقلوهاي همسان بيش از دوقلوهاي غير همسان است.

كودكان مبتلا به اضطراب اجتماعي نسبت به بچه هاي ديگر بيشتر احتمال دارد كه والدين با اختلال اضطراب اجتماعي داشته باشند و به طور مشابه كودكان داراي والدين اضطراب اجتماعي در خطر بيشتري براي ابتلا به فوبي هستند(راپي واسپنس،2004). در مطالعه­اي تاثير ژنتيك بروي اضطراب دوران كودكي(اضطراب كودكي)، 326 كودك بررسي شد و نتايج نشان داد كه ژنتيك به طور قابل توجهي (34) درصد روي علائم اضطرابي نقش و اثر دارد (وارنوهمكارانش،1999؛ به نقل از كاظمي،1382).

[1]- Autonomous

[2]- Tensar

[3]- Pohjavaara

[4]- Barbiturates

[5] - Hudson

[6]- Warren