از زغال سنگ به عنوان سوخت در نيروگاه‌هاي حرارتي مولد برق ، در توليد بخار توسط توربين‌هاي بخار در كارخانجات صنعتي ، راه‌آهن و در كشتي‌ها و صنايع فولاد و آلومينويم  نيز به صورت سوخت خانگي در برخي از كشورها استفاده مي‌شود. تقريبا 87% زغال سنگ جهان براي توليد گرما و ديگر انواع انرژي‌هاي مربوطه سوزانيده مي‌شود. بديهي است كه ضمن سوختن زغال سنگ فرآورده‌هاي جنبي مانند گازهاي سوختني ، زغال كك و قطران نيز بدست مي‌آيد. بايد توجه داشت كه در برخي از كشورهاي جهان ، قسمتي از گازهاي سوختي شهري از زغال سنگ تهيه مي‌شود.براي اين منظور ، زغال سنگ را با جرياني از بخار آب و اكسيژن در فشار 20 تا 30 اتمسفر مجاور مي‌كنند. در اين عمل قسمتي از زغال سنگ در مجاورت با بخار آب و اكسيژن به هيدروژن و منوكسيد كربن تبديل مي‌شود. بعد ، اين فرآورده‌هاي گازي را در مجاورت كاتاليزور آهن به هيدروكربن و يا بوسيله كاتاليزور روي و مس به متيل الكل تبديل مي‌كنند. علاوه بر مصارف سوختي ، از زغال سنگ در تهيه بسياري از مواد مفيد و مهم آلي و غيرآلي استفاده مي‌شود كه عمدتا از تقطير قطران حاصل از پيروليز زغال سنگ و يا مواد جامد باقي مانده از عمل پيروليز تهيه مي‌شود.

در كشور ما كاربرد زغال سنگ به ترتيب در صنايع گوناگون عبارند از :

• صنايع فولاد و ذوب فلزات
• صنايع آلومينيوم و سيمان
• نيروگاههاي سيكل تركيبي
• بخش كشاورزي و دارويي
• ساختمان سازي

2-9 چشم انداز استفاده از زغال سنگ

2-9-1 سياست گذاري و قانون گذاري انرژي (زعال سنگ)

سياست انرژي زير بناي تدوين و اجراي مجموعه اي از اقدامات ناظر برفعاليت هاي بخش انرژي است. بنابراين مي توان گفت كه سياست انرژي شامل مجموعه اي از اقدامات است كه در برگيرنده قوانين كشور، معاهدات و دستورالعمل ها است. تدوين سياست انرژي يك كشور در برگيرنده اقداماتي، همچون موارد زير مي تواند باشد.

- برنامه ريزي توليد، انتقال و مصرف زغال سنگ

- قانون گذاري در مورد فعاليت هاي تجاري انرژي

- قانون گذاري در مواردي كه بر مصرف انرژي تأثيرگذار باشد مانند استانداردهاي راندمان  زغال سنگ و استانداردهاي آلودگي

- ايجاد نهاد در بخش دولتي انرژي

- مشاركت فعالانه، هماهنگي و دادن مشوق ها در بخش توليد  زغال سنگ و تحقيق و توسعه ساير انرژي ها

- اتخاذ سياست هاي مالي در بخش خدمات انرژي شامل ماليات، معافيت هاي مالياتي، يارانه و .....

- همكاري هاي بين المللي در بخش انرژي و ساير بخش ها

- تأمين امنيت داخلي انرژي

علي رغم اقدامات فوق الذكر معمولآ در يك سياست انرژي در سطح كشور به دنبال پاسخ به سؤالاتي هستيم كه مهمترين عوامل تشكيل دهنده سياست گذاري انرژي مي باشند، سوالاتي از قبيل:

• ميزان خودكفايي انرژي كشور چه ميزان است؟
• آينده منابع انرژي چيست؟
• مصرف آتي انرژي در بخش هاي مختلف چگونه است؟
• استاندارد قابل قبول براي توزيع مناسب كدام است؟
• اثرات خارجي زيست محيطي كدام است و آينده آن چيست؟
• پيش بيني در مورد سوخت در بخش حمل و نقل چيست؟
• تا چه ميزان كارايي تجهيزات و وسايل مصرف كننده انرژي مورد حمايت قرار خواهد گرفت ( مانند خودروهاي دوگانه سوز، لوازم خانگي)؟

مكانيزم مشخص مانند ماليات، مشوق ها و استانداردهاي ساخت براي اجراي سياست كلي كدام است^[1]؟

[1]امير معيني، ص. 16-13