عدالت تعاملي يا مراوده اي

عدالت تعاملي يا مراوده اي :

عدالت تعاملي به برخورد عادلانه اي اطلاق مي شود كه با يك فرد شاغل در قالب روشهاي رسمي تصويب شده به عمل مي آيد (تيئر و بيس¹،89:2004).تحقيقات، دو دسته عدالت تعاملي را معرفي  كرده اند. عدالت اطلاعاتي و عدالت بين فردي، كه هر دو دسته از عدالت اطلاعاتي و بين فردي بطور قابل ملاحظه اي همديگر را پوشش مي دهند. عدالت اطلاعاتي روي تفسير و تصويب رويه هاي تصميم گيري متمركزاست. وبعبارتي مرتبط است با تفسيرهايي كه اطلاعات مورد نياز براي ارزيابي فرآيندها را فراهم مي كند. عدالت بين فردي، ميزاني كه افراد باادب، با وقار و با احترام با اولياي امور رفتار مي كنند را منعكس مي كند.رفتار بين فردي به رفتار منصفانه افراد با يكديگر مرتبط است.عدالت تعاملي شامل روشي است كه عدالت سازماني توسط سرپرستان به زيردستان منتقل مي شود.اين نوع عدالت مرتبط با جنبه هاي فرآيند ارتباطات همچون (ادب، صداقت و احترام) بين فرستنده وگيرنده عدالت است.

به خاطراينكه عدالت تعاملي توسط رفتارمديريت تعيين مي شود، اين نوع عدالت مرتبط با واكنشهاي شناختي، احساسي و رفتاري نسبت به مديريت يا به عبارت ديگر سرپرست است. بنابراين زماني كه

1. 1. Bies & Tyer

كارمندي احساس بي عدالتي تعاملي مي كند به احتمال زياد اين كارمند واكنش منفي به سرپرستش به جاي سازمان نشان مي دهد. از اين رو پيش بيني مي‌شود كه كارمند از سرپرست مستقيمش به جاي سازمان در كل ناراضي باشد و كارمند تعهد كمتري نسبت به سرپرست تا سازمان درخوداحساس كند. همچنين نگرشهاي منفي وي عمدتا نسبت به سرپرست است وقسمت كمي از اين نگرشهاي منفي به سازمان برمي‌گردد. و برعكس، زماني كه كارمند احساس عدالت در تعامل با مدير داشته باشد باعث انجام بهتر وظايف شغلي و بروز رفتارهاي داوطلبانه و اختياري خارج از وظايف رسمي گرديده و درنتيجه بهبود مؤثر وظايف ونقش هاي سازمان به دنبال خواهد داشت (چراش و اسپكتور،276:2006).

عدالت تعاملي(مراوده اي) بر جنبه بين شخصي تصميم گيري، بخصوص برابري رفتار تصميم گيرندگان در فرآيند هاي تصميم گيري تأكيد دارد . رفتار بين شخصي شامل اعتماد در روابط و رفتار افراد با تواضع و احترام مي باشد. وضع مناسب رويه ها به وسيله پنج رفتار : توجه ناكافي به داده هاي كاركنان، جلوگيري از تعصب شخصي ، استفاده سازگار از معيار تصميم گيري ، بازخور به موقع، توجيه يك تصميم، تعريف مي شود . اين عوامل نقش مهمي را در ادراك كاركنان از برابري، پذيرش تصميمات و گرايش به سمت سازمان دارد (كروپانزانو،317:2003).

درعدالت تعاملي بر جنبه بين فردي اعمال و اقدامات سازماني به ويژه نحوه ارتباط و تعامل مديران و سرپرستان با كاركنان تاكيد مي شود. به دليل تاكيد برجنبه ارتباطي اين نوع عدالت ، برخي ازمحققان به جاي عدالت تعامل گرا ، ترجيحا از عدالت ارتباطي استفاده كرده اند (اليوانيو¹ و همكاران،2004).